Dünya’nın birçok yerinde olduğu gibi, ülkemizde de futbol en beğenilen ve en çok reyting alan spor dalı, haliyle spor kanalları ve programları futbola ilgiyi biraz daha artırmış durumda, bu durum yıllardır böyleydi. Fakat son dönemde artık futbol medyası diye bir kavram kalmadı. İstanbul takımlarında oynayan eski futbolcuları ve bu takımlarla bir şekilde bağı olan insanları kanallarda konuşturup, Anadolu takımlarının başarılarını kıskanma durumu var. Sanki sadece bu ülkede 3 tane Türk takımı var geriye kalanlar sanki rakip gibi bahsediyorlar. Araya birde başarıya endeksli üç beş Trabzonlu serpiştirdiler. Sanırsın bu takımların resmi yayın organı olmuş durumdalar. Konya’da ekmek yedim diyen bir kişi bile Konyaspor ilk 3’te olamaz diyebiliyorsa bu işin çivisi çıkmış demektir. Hem de 19 maç sonunda Fenerbahçe’ye 7, Beşiktaş’a 11, Galatasaray’a 12 puan fark atmışken neye dayanarak diyorsun bunu Konyaspor engellenecek mi önümü kesilecek?

Beşiktaş nasıl yenilir? Beşiktaş nerede hata yaptı? Beşiktaş bu maçı neden kaybetti? Beşiktaş neden son dakika yıkıldı? Birkaç istisna dışında, kazanan takımı ağızlarının eğerek anlatan, tebrik dahi etmekten çekinen spor medyamız, Konyaspor sizlere inat kazanmaya devam edecek! Şampiyonluk yarışı veren, zirvenin an itibariyle tek ortağı olan takımın kazanmasından neden rahatsız oluyorsunuz? Her gün pahalı futbolcular alınmamalı diye bas bas bağırırken, Anadolu takımları küçük bütçelerle başarı sağlayınca neden rahatsız oluyorsunuz? 3 dakika bir Anadolu takımını konuşup birde pişkin pişkin bahsettik ya demeniz yok mu şaka gibisiniz…

İlhan Palut, Serdar ve Ahmet’ten yoksun çıktığı karşılaşmada; Formu giderek artan Michalak ve Mpoku takviyesi yapmış, sağ stoperde de Adil’e şans vermişti. Ben Cekici’nin oynayacağını düşünenlerdendim. Karşılaşmanın ilk yarısı tam bir denge oyunu vardı. Birbirinin hatalarını kovalayan, alan bırakmayan, baskılı bir oyundu. Bu yüzden pozisyon zenginliği açısından çok da verimli bir ilk yarı izlemedik.

İkinci yarının ilk 10 dakikası Beşiktaş baskılı oyunu artırdı. Konyaspor ise sabırlı bir şekilde rakibini karşıladı ve kendi doğrularını yaptı. Dakika 65’ten sonra Beşiktaş’ın fizik kalitesi yavaş yavaş düşerken, Konyaspor sabrının meyvelerini almaya başladı. Son bölümde gelen değişikliklere bakarsak fizik olarak sonuna kadar kovalayacak oyuncular sahada kalırken, son vuruş kalitesi olarak Cikalleshi’den daha iyi olan Ahmed Hassan’ı izledik.

Bu son dakikalarda Konyaspor’un attığı gollerin fazlalığı tesadüf değil, rakiplerini artık; teknik, fizik ve mental olarak yıpratmalarından kaynaklanıyor. Kadro geniş olmasa da birbirini tamamlayan topla ve topsuz oyunda başarı sağlayabilen ve sonuna kadar kovalayan bir takım olmanın artısını yaşıyorlar.

Aradan sonra oynanacak olan ikinci yarının ilk maçında gelecek olası galibiyet, başlangıç için oldukça önemli bu durum bu yüzden yayıncı kuruluşun ve federasyonun bize layık gördüğü saate inat stadımızı doldurmamız gerekiyor.

Stadyum demişken açıldığı günden bugüne kadar milli maçlar dahil olmak üzere binlerce kişinin ağırlandığı stadyumun kapıları neden kapalı tutuluyor? Tek kapıdan doğuda oluşan kuyruk kuzeye, batıda uzanan kuyruk güneye doğru uzadı. Stadyumun o kadar kapısı varken, neden tek kapıdan girişler yapıldı anlamadım. Bunun mantıklı bir açıklaması var mı? 

Sonuç olarak; Son dakika galibiyeti ile kazandığımız galibiyeti gölgeleme çalışmalarınız an itibariyle başarısız kalmıştır. Konyaspor Geçen sezonlar baz alındığında, ilk devre sonunda, şampiyon olan takımlardan fazla puan almıştır. Burada da bizi gölgeleyen Trabzon’un ekstra aldığı puanlar olmuştur. Mete Kalkavan ile maç önünde ki endişelerimin sonuçsuz kaldığı için mutlu oldum. Basit faullerde bizi yıpratsa da genel itibariyle iyi maç yönetti.

Maçın sözü; Galip geleceklerine inananlar, sonunda da olsa galip gelirler.