İnsana, hayata ama en önemlisi de kişinin kendisine “net" olması gerekir...

Belirsizlikler... İnsanı yorar çünkü.

Kişi hem kendine hem karşısındakine net olmazsa arafta kalır ve kısır bir döngüye dönüşür ilişkiler…

Hep savunduğum bir şey var; kötü olduğunu belli eden bir kişi, iyiyi oynayan kişiden daha erdemlidir benin için.

Çünkü kötü de olsa bir karakteri vardır. Ve rengi bellidir.

Karşısındakine ne yapıp yapmayacağı kestirilebilir.

Kendisi kötü olsa da; iyiyi oynayan bir kişi gibi niyeti kötü değildir.

Siyah ya da beyaz olabilmek…

Zor olmamalı...

Renkler, griye dönüşürse, hayat da puslu olur.

Görüş açımız kısıtlanır, darlaşır...

Tavırla değil, karakterle “net olmaktır" aslolan…