Mutluluk… Türk Dil Kurumu'na göre mutluluk, “Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, mut (I), ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik” anlamlarına geliyor.

Demek ki mutluluk her insanın arayıp bulmaya çalıştığı bir hazine gibi bir şey. Bir defineci nasıl ki hazine peşinde yıllarını harcıyorsa insanoğlu da hakiki mutluluğa erişebilmek için ömrünü feda etmiyor mu?

Mutluluk nerededir?

İyi ve güzel maaşı olan bir iş,

Anlayışlı ve sadık bir eş,

Sırdaş, yoldaş olacak arkadaş,

Bedenimizi dinlendirecek tatiller,

Ruhumu doyuracak etkinlikler,

Ya da manevi arayışlar…

Sizce mutluluk hangisinde?

Mutluluğun kaynağı kimine göre maddi kimine göre manevi zenginliktedir. Kimi küçük şeylerle mutlu olur kiminin önüne dünyaları sersen değişen bir şey olmaz.

Aslında insanın hayatta bir amacı olmalı ve bu hedefe ulaştığında doyuma ulaşıp mutlu olmalı. Örneğin iş hayatında kendinize bir çıta belirleyin bir kariyer hedefi ortaya koyun. Bu hedef için çalışırken hem başarı merdivenlerini tırmanacak hem de günün sonunda yani o hedefe ulaştığınızda mutlu olacaksınız.

Tabi burada şunu es geçmeyelim lütfen. Hedeflerimizi belirlerken, yol haritamızı çizerken ya da saadetin peşinde koşarken hasetlik, kıskançlık, imrenme, nefsani hareket gibi şeytani eylemlerden kaçınalım. Nefsin doyumu yoktur. Şeytani hamlelerin sonu felakettir. Başarılı birini kıskanmak, bir arkadaşın elinde olan iş, eş, ekonomik imkanlara bakıpta imrenmek, hayıflanmak ve hırsa bürünmek bizim sonumuz olur.

Önce şükredip, daha kötüsünü düşünmek sonra gerçekçi hedef ve hayallerle aradığımız o mutluluğu kulaç atmalıyız.

Kalın sağlıcakla…