O sene, bu sene mi? Tribünlerde her golden sonra melodisiyle alkış tuttuğumuz, araçta yüksek sesle mısralarına eşlik ettiğimiz, Burcu Güneş'in eşsiz sesiyle "Birgün elbet şampiyon olacak, haydi şimdi bütün eller havaya" nakaratı bu sene hayalden öteye mi geçecek? Evet, kendi saha ve seyircimiz önünde Giresun'u da tek golle mağlup ederek istikrarımızı herşeye rağmen sürdürürken zirve yarışında da adından sıkça söz ettiren bir takım hüviyetiyle dikkatleri üzerimize çekiyoruz. Geçtiğimiz ay, malumunuz; camia olarak oldukça zor günler yaşadık. Birlikte yas tuttuk, birbirimize sarıldık, tanıyan tanımayan herkes karşındakini teselli etti. Gözyaşımız çoğunlukla içimize aktı ama ayakta durulması gerekiyordu. Nitekim, öyle de oldu. Çünkü bir davamız vardı. "Futbol, bazen sadece futbol değildir" sözünün derinliğiyle geçtiğimiz günlerde yaşadığımız büyük üzüntü yahut şuan yaşanılan haz; bunun apaçık göstergesidir. Hayat böyle; Ahmet Çalık ile şampiyonluğa oynarken şuan Ahmet Çalık için de şampiyonluğa oynuyoruz. Ve bugün, düne göre daha güçlü olmak zorundayız. Sırtımızda ki heybe doluyor, yükümüz gün geçtikçe ağırlaşıyor lakin içerisinde bulunduğumuz ana kadar alnımızda ki teri silip arkamıza baktık; gözümüzün yaşını silip önümüze bakıyoruz. Ve Şubat ayını, bizim açımızdan bir kırılma anı olarak değerlendirebiliriz. Giresun, buna engel değildi lakin zor geçen günlerin ardından aldığımız bu galibiyet; hem kupa, hem Trabzon maçı öncesinde bizi diri tutmaya yaradı. Lakin ligde ki bu yarışın da getirmiş olduğu bazı riskler var ki gün geçtikçe camialar kızışıyor. Taraftar olarak bu güne kadar her şeyi olduğunca güzel idare etmesini başardık. Ki bunu belirtmeden geçersem ayıp etmiş olurum. Hem takımın oyunda ki davranışı, hem saha dışında ki tutumunun hep bir dik duruşu vardı. Bunun da kaynağı teknik heyetten, daha geniş açıdan bakıldığında ise başkandan geliyor. Nerde, neyi, nasıl konuşmasını bilen başkandan gerçekçi, mütevazı ve akılcı bir duruş sergileyen teknik patrona da sahibiz. Bu mihvalde de Konyaspor taraftarı olarak sosyal medyada kendimize yakışanı yapalım. Görüyorum ki gün geçtikçe seviye düşüyor ve bazı kasıtlı tahrikleri görmemezlikten gelmekte fayda var. Kimse gibi olmayalım. Biz, zaten kaderin bizi sunduğunu yaşayacağız. Anadolu'nun, şahsına münhasır mütevazi bir takımıyız. Ki "Birgün elbet şampiyon olacak" derken de biz çoktan bu istikrar ve imkanlar doğrultusunda şampiyon olduk. Kimseyi büyütmeyen veya küçümsemeyen bir hüviyetle önümüzde önce kupa maçı var. Hocanın da dediği gibi "ister istemez biz bu şampiyonluğun içerisindeyiz" ve düşme potası içerisinde yer alsak da zirve yarışı içerisinde olsak da bir şekilde bu lige renk kattığımızdan şüphe duymuyorum. Ve lig uzun maraton; son gülen biz oluruz temennisiyle önce kupa için hemen ardından Trabzon deplasmanı için takıma üstün başarılar temennisini avuçlarımın arasından üflüyorum.