Kulaklıklarımı takıp, bilgisayarın başına geçiyorum ve birkaç dakikalığına kendi içime dönüyorum. Çayın son yudumuyla birlikte başlıyorum yolculuğuma. Ben geldim.
Yazarca ben, hoş geliyorum.
NEDEN Mİ YAZARCA?
Çünkü o hiçbir zaman bıkmadı. Ben durdum, ben bıraktım ama o içimde bir yerlerde bana satırlar fısıldamaya devam etti. 
Camdan dışarıya bakıp daldığımda, insanların gözlerinin içine bakıp dertlerini dinlediğimde veya paylaştığım mutluluklarda, attığım kahkahalarda hep fısıldadı. Hep bir yerlerde beynime kazıdı yazılarını.
VE BEN KAZANDIM. 
Bu savaşın bir yerinde ben de varım diyen bir yazarca olarak buradayım. İçimdekileri konuşmaktan öte yazarak dökebilmenin haklı gururunu taşıyarak buradayım. 
Aslına bakarsanız ben konuşarak da dökemezdim içimi, kekemeydim ben çocukken. Cümlelerimin sonunu duyan çok az kişi olurdu. Kimsenin sabredemeyeceğini, beni dinlemeyeceklerini düşünürken başladım kendimle konuşmaya. Ve benim en güzel yanım oldu bu sessizliğim. 
Konuşmam düzeldi ama ben hala en çok kendimle konuşmayı sevdim. 
Yıllarca büyümeyi bekledim hayallerim için. Ne ara büyüdüğümü takip edemedim ama bir an durup kendime yazarca bu değildi dedim, yazarca bunun için beklemedi yıllarca seni. 
Ve şimdi içimde kalan her hayalin bir umudu var. Çünkü ilmek ilmek geçilecek olan o yollara hazır hissediyorum kendimi. 
Kurduğunuz hayallere zaman vermek, onların umut ışığını söndürmek demek bence. 
Bugün bir karar alalım beklememek adına. 
Ne demiş Mehmet Deveci ; 
“Sonra çay, bize bir gerçeği daha öğretti;
Bekleyen her şey soğur, acır ve bayatlar.”
SIFIRDAN BAŞLAMAK
Eğer sonunda mutluluk varsa o hayal sadece tavana bakarken yaşanmamalı. Hayat sadece bir kez yaşanıyorsa eğer denememek için önünde duran mantıklı hiçbir sebep yok demektir. 
Gözlerinizin içinin parlaması için bulduğunuz sebebe tutunun. Mutlu olmak hayatın en güzel ilacı. Yıllar sonra, yaşlandığımızda kocaman hikayeleri olan birer kitap olmak varken başka hikayelere doğru eğrilmemeliyiz.
“Pek çok iyi çalışma, birazcık daha yapılmadığı için boşa gitmiştir.” Demiş Edward H. Harriman
Sonuna kadar denemeden vazgeçmek, sonunda hayallerin olan yolu yarıda bırakmak gibi aslında. Ne olacağını kimse bilmiyorsa eğer bunu yapan en iyisi olmamak için hiçbir sebep de yok demektir. Eğer birisi yazı yazacaksa ben olmalıyım. Eğer birisi gidecekse o okula, eğer birisi kazanacaksa o yarışmayı o kişi benim demektir. Ego, doğru kullanıldığında en güzel silahtır. Kendine olan güveni tetikler. 
Ve kendine güvenen her insan diğerlerinden önde durur.
Hep önde durmalı, çünkü o iş başarılacak. O yol bitecek ve o gözler bir gün evet benim hayalim buydu derken parlayacak.
Mutlu sabahlar,
İyi öğlenler,
Huzurlu akşamlar.
Hangi vaktinize denk geldiysem o vakitte birkaç dakika mutluluk olmak adına bir yazarca geçti buralardan.