Konyaspor, emin adımlarla yoluna devam ediyor. Son altı haftanın ikisinde üçüncü, geriye kalan haftalarda da ikincilik koltuğuna yerleşen yeşil beyazlı ekip tahtı kimseye bırakmak istemiyor. Lider Trabzon ile de şampiyonluk yarışı içerisinde, şimdilik ayrı kulvarda koşturuyor. Ligde ilk mağlubiyetimizi aldığımız Galatasaray deplasmanının ardından güzel bir seri yakalayıp dört haftalık galibiyetin sonunda G.Antep'te takılmış hemen akabinde Malatya'ya hiç hesapta olmayan iki puan vererek hayal kırıklığı uğramıştık. Şayet bu yarışın iddialı adayları arasında olmamız gerekiyorsa toparlanmak lazımdı ki Karagümrük müsabakası imdadımıza koştu. Sahada oynanan oyundan bağımsız rakip takımın filelerini dört kez havalandırmak güven tohumlarını tekrardan içimizde yeşertti. Sıra Antalya'da maçındaydı ki yıllardır iki camia arasında yaşanan bazı tırmanışlar bu müsabaka özelinde alınacak puan ya da puanlara ayrı değer kazandıracaktı. Kış ayının kendini hissettirdiği bu günlerde soğuk bir ortam ve kayda değer taraftar desteğini arkasına alan Konyaspor ilk yarı sahada tutuk kaldı. Vur-kaç taktiğiyle üç puan, olmazsa bir puana oynayan Antalya adeta kapalı kutu gibiydi. Bu sezon, bunun başka bir örneğini Malatya maçında gözlemlerken Antalya bu çıtayı onun da üzerine taşıdı. Beş defans ile müsabakanın ilk yarısında bir gol bulup geriye yaslanma taktiği tutmayınca ikinci yarıda sadece alan savunması yaparak bir puana oynadılar. Hal böyle olunca oynamayan takıma karşı oyun akışımız bozuldu ki özellikle üçüncü bölgede topu birbirimizle buluşturmakta ciddi manada güçlük yaşadık. Palut, bunun böyle olacağını tahmin etmiş olmalı ki Mpoku hamlesiyle oyunu tek yöne çevirmiş, müsabaka adeta tek kaleye dönmüş olsa da yeterli gelmedi. Sahanın her alanına hükmediyor olsak da gol gelmiyor ve Ahmed Hassan, Michalak hamleleri de umut vermedi. Tabi beklentimiz fazlaydı; oyuncusundan taraftarına kadar o şiddetli istek tabelada dört dakika uzatma gösterildiği anda bile maçın ilk düdüğü çaldığı anda ki kadar diriydi ki imdadımıza Endri Çekici yetişti. Evet; bu maç böyle bitmemeliydi, yazık olacaktı çünkü. Çok şükür saha ve tribünde ki bu mücadele, bu hırs, bu arzu, bu emek boşa gitmedi ve tek golle galibiyeti aldık. Böylelikle maç başı puan ortalamasını ikiye çıkaran temsilcimiz 17 maçta 33 puan toplayarak lig tarihinde bu aşamalarda ki en yüksek sayısına ulaşarak ayrı bir başarıya da imza attı. O efsane dönem, 2015-2016'da Aykut Kocaman ile ligi 66 puanla üçüncü sırada bitirdiğimiz sezonda 17 maçta 26 puan toplamıştık ki gerçekten bu başlangıç serisi için de İlhan Palut'a sizin nazarınızda özel teşekkür ediyorum. Evet; Trabzon'un kazandığı, Hatay'ın yenildiği, Fenerbahçe, Beşiktaş ve Başakşehir'in berabere kaldığı haftanın ardından bu hafta oynanacak oyunlarda alınan puanların en azından ilk üç sıralamayı değiştirmeyeceği karşılaşmalar ile yeni bir haftaya gözümüzü açıyoruz. Lakin ilk yarının son haftasında Trabzon, Başakşehir ile biz ise Beşiktaş'la karşılaşacağımız için Hatay maçında alınacak puan ya da puanlar altın değerinde demek doğru bir ifade olur. Bakalım define ararken altına ulaşacak mıyız?