“Bana artık büyü diyorlar

Bütün renkleri mezun etmişler hayatlarından, karanlığa emekli öğretmenler gibi sanki insanlar.

Bir gece kalkıp bütün ışıkları yakacağım Füsun, şiirime ışıktan bir nokta koyacağım!" 

Şiir kitapları diğer kitaplar gibi okuyup bir kenara bırakabileceğiniz kitaplardan değildir.

Her an sizi rafta bekleyen duygusal anlarınızın kahramanıdır şiir kitapları...

Hele ki Didem Madak şiirleri...

En sevdiğim kadın şairdir kendisi.

90'lı yıllara dek erkek egemen olan şiirlere mührünü basan kadın şairlerimizin başında geliyor kesinlikle.

Şair olma hevesi ile değil acılarını anlatmak için kaleme aldığı şiirlerinden ilk kitabı 'Grapon Kağıtları' Füsun(annesi) ile başlar. 

Son kitabı yine Füsun (kızı) ile biter. 

Üç tane harika şiir kitabını bizlere bırakan şair, her kitap bitince tekrar tekrar okuma hevesi ile sizi cezbediyor.

Şiir okumak istiyorsanız mutlaka okumanız gereken şairlerin başında gelmeli.

Madak’ın her şiiri yaşanmış bir anıdır…

Çocukluğu pek iyi şartlarda geçmeyen Didem Madak, henüz 10 yaşındayken babasının tayini sebebi ile Burdur'dan, Uşak'a gitme meselesi ile karşı karşıya kalır. Fakat o dönem annesinin de öğretmenlik yapması ve annesine tayin çıkmaması bir problem olarak karşılarında kalmıştır. Didem Madak o dönem mecburiyetten annesinin yanında kalır. 

Bu olaydan sonra babasından uzakta yaşamaya başlayan Madak, annesinin koruması altında yaşamına devam eder. Anne Füsün Hanım yaşanılan her türlü zorluğa karşı çetin bir mücadele vermektedir, fakat bu mücadelesi henüz 38 yaşındayken yakalandığı beyin tümörü sebebiyle son bulur.

Henüz 13 yaşındayken annesini beyin kanseri nedeniyle kaybeden Didem Madak, annesinin ölümünden sonra onun yazdığı şiirleri okur ve annesi gibi bir şair olmaya karar verir.

Annesine yazdığı ilk şiiri;

“Ölen her kadın için şiir yazdım.

Onları Muc’a evin karşılığında verdim,

Çok ucuza.

Artık bütün üzgün oluşlarımın adı: Anne!

“Neşeli bir şehre benzerdi senin sesin. Bazen ölmek istiyorum. Beni yeniden doğurman için. İri, ekşi bir vişne tanesi gibi.”

Grapon Kağıtları kitabının yayınlandığı hikayesinde ise;

Bu dönemde kardeşi Işıl, ‘İnkılap Kitapevi 2000 Şiir Ödülü’ yarışmasından bahseder.

Didem Madak bununla ilgilenmeyince kendisi bütün şiirlerini toplayarak yarışmaya gönderir. Üstünden bir süre geçtikten sonra “Grapon Kağıtları” dosyasının yarışmayı kazandığı haberi gelir.

Kızının doğumundan sonra şiir yazamayan Madak tıpkı annesi gibi kansere yakalanır.

24 Temmuz 2011'de yani 41 yaşında kolon kanseri nedeniyle yaşamını yitirir.

Şiirlerinde bana göre yeni bir doğuş hikayesini işleyen Madak’ın en sevdiğim şiirinden söz ile bitireyim.

“Hay! Ben sizin ruhunuza çiçek aşısı yapayım da çiçekler açsın ruhunuz.”