‘Durma göğe bakalım'

Klasikleşmesinden ötürü herkesin bildiği efsane şiirin sahibi Turgut Uyar...

Turgut Uyar’ı, dostlarından Edip Cansever; "Su içse suya benzerdi biraz, konuşsa üç beş kişi birikirdi herhangi bir köşe başında" diye tanımlar. Ece Ayhan ise; "Logaritmik şiirlerin şairi" olarak tanımlar...

Peki kimdir Turgut Uyar?

Uyar, İstanbul'daki ilköğreniminden sonra, Konya Askeri Okulu, Işıklar Askeri Hava Lisesi ve Askeri Memurlar Okulu'nu bitirip Posof, Terme ve Ankara'da personel subayı olarak görev yapmış.

1966 yılında eşinden ayrılıp İstanbul'a yerleştiğinde o dönem Cemal Süreya ile ilişkisi bitme aşamasında olan Tomris Uyar ile şiir üzerine mektuplaşmaya başladılar. Bu mektuplaşmalar 1969'da evlilikle sonuçlandı.

Tomris Uyar ile evliliklerinden bir erkek çocukları Hayri Turgut Uyar olmuş.

İkinci Yeni akımının öncüleri arasında sayılan Uyar'ın ilk şiiri 1947'de Yenigün dergisinde yayımlanmıştır.

Hece ölçüsüyle yazdığı ve toplumsal konuları işleyen ilk iki kitabı  Arz-ı Hal ve Türkiyem’den sonra, Dünyanın En Güzel Arabistanı'yla bireyin iç dünyasına ve birey-toplum ilişkisine yönelmiştir.

Tütünler Islak ve Her Pazartesi'de de koruduğu bu çizgi yerini Divan ile geleneksel şiirin kalıplarına, Toplandılar ve Kayayı Delen İncir ile söz konusu dönemde yaşanan sınıfsal mücadelenin yansımalarına bırakmıştır.

Aşk, ayrılık, ölüm itemlerini, çevreden aldığı izlenimleri işleyen şiirler yazmıştır.

1950'den sonra İkinci Yeni akımının başlıca adlarından olmuştur. Gerek öz gerekse biçim bakımından sürekli değişen, halk şiirinden divan şiirine geniş bir kültür birikimini değerlendirirken kendisi olabilen bir şiiri geliştirmiştir.

Vasiyetine, öldüğümde el yazısıyla yazdığım tek şiirim kalmayacak diye yazmış.

Bu sebeple vasiyete sadık kalarak eşi, daktilo yazıları hariç diğer tüm şiirlerini yok etmiştir.

Daktilo yazılı şiirleri 'Büyük Saat' ana başlığı ile yayınlanmıştır.

Ulaşan şiirleri bile bu kadar derinden etkilerken el yazısı şiirlerinin ulaşamaması da üzücü…

‘Mutsuzluktan söz etmek istiyorum. Dikey ve yatay mutsuzluktan. Mükemmel mutsuzluğundan insan soyunun sevgim acıyor…’