Nick Vujicic,  1982 yılında Avustralya ‘da doğmuş 2007 yılında Amerika Kaliforniya’ya taşınmış bir engelli.  Şimdi yazacaklarım, onların kız öğrencilerine verdiği bir konferanstan alıntılar:  “Kolsuz ve bacaksız doğdum, ancak davul çalacak sopa olmadığım için çok mutluyum. İnsanlar beni ilk gördüklerinde dehşete kapılıyorlar. İnsanların şaşkın bakışlarını izlemek çoğu zaman eğlenceli. Hayatıma baktığım şunu yapamam, bunu başaramam dediğim zamanlar oluyor. Hayatımın keşke kollarım ve bacaklarım olsaydı deyip durduğum hiç bir anı olmadı. Hayata tutunmamı sağlayan bir kaç prensip var, bir tanesi minnettarlık, şükran duymak... Şükür etmek pek çok şeyi hallediyor. Sekiz yaşımda, hiçbir zaman evlenemeyeceğimi, işimin olamayacağını, başkaları gibi bir hayatımın olamayacağını fark ettim. Benden nasıl bir koca olabilirdi ki? Yeteri kadar iyi olamayacağınızı düşünmek bir yalan... Bir işe yaramadığınızı düşünmek bir yalan... Hayatı seviyorum, insanlar nasıl bu kadar çok gülebiliyorsun diye soruyorlar. Bu bir umut hikayesi, çok kolay aslında, bazen gülümsemek çok zor... Neden? Neler olduğunu bilmediğiniz, anlamadığınız zamanlar olur ve nasıl başa çıkacağınızı bilemezsiniz. Hayatta fırtınalar olur ve bu fırtınalar ne kadar sürecek bilemezsiniz. İşte bunun için yaşamımı etkileyen bazı prensipleri sizinle paylaşmak istiyorum. Sabırlı olun ki bu en zorudur. O en zor gün geldiğinde, zorluğu tüm kalbinizle kucaklamaya hazır olmalısınız... Böyle yapmasaydım başa çıkamazdım. Evdeki problemlerden ötürü, hayatlarına kızan insanların olması korkutucu ve diğer kızgın insanlar. Bu gece kim bilir kaç kişi kendini değersiz hissediyor? Bu korkutucu. Buradaki her bir genç kızın şunu bilmesini istiyorum; Siz kimseniz osunuz. Ve burada ki delikanlılar adamımsınız. Şükür etmek, büyük hayaller kurmak ve asla vazgeçmemek için, özellikle gençlerle ipuçlarını paylaşıyorum.”

Kolsuz bacaksız, doğmuş bir engelli, ama hayatı en dip noktasından tekrar kavrayıp olumsuzluklara meydan okumuş biri. Yaptığı konferanstan satır aralarındaki hayatına ivme kazandırmış kelimeleri sizde fark etmişinizdir. İsteyen Nick Vujicic yazıp YouTube’dan izleyebilir. Yaptığı bir konuşmadan tekrar bir pasaj aktarayım isterseniz: “Kolların ve bacakların olabilir. Ama şu söylediğim üç şeyi bilmiyorsanız, 1. sen kimsin ve değerin nedir? 2. Bu hayattaki amacın nedir? 3. Öldükten sonra geride ne bırakacağın? Bunlara bir cevabınız yoksa benden daha fazla engeliniz var demektir.”

                Sen kimsin ve değerin nedir derken, yukarıda uzun uzun anlatılan konferanstaki söyledikleri ile bire bir eşleşir nitelikte... Olumlama, şükür olayı ve hayatına dair koyduğu prensipler. Öyle gözüküyor ki, özellikle koyduğu bu üç prensip Nick’i ötelerin ötesine taşımış ve kendisine hayatında adeta manevra alanı oluşturmuş,  pozitif yaklaşımı sahip değerlere sahip olmuş...  Bunun dışında hayatta bir amacımız olsun, amacı olmayan insanlar yelkensiz gemi misali oradan oraya savrulurlar. Oysa önceden hangi rıhtıma gideceğinizi bilir ve planlamışsanız,  bir şekilde o taraf yelken açarak amacınıza ulaşıyorsunuz. Zaten amacına ulaşan insanlar bir şekilde iz bırakıyorlar, yaptığınız olumlama ve pozitif yaklaşımsal bir hedef mutlaka insanlığın faydasına olan bir durum oluşturmaktadır. Bu da size öldükten sonra hayırla yâd edilen bir iz elbette bırakacaktır. Ne mutlu böyle insanlara... Sağlıcakla kalın.