“En çok da kendine değer verdiğin için insanları affetme…”

Eski defterlerimden birisinde çıktı bu yazı karşıma. O psikoloji eski olsa da yazılar ders çıkartıyor

tekrar. Hayatımıza giren her insan sonuna kadar kalmıyor yanımızda. Bazı insanlar giderken daha çok

şey katıyor. Eğer size iyi gelmiyorsa, bırakmayı öğrenmek lazım insanları. Ve sırf kendine değer

verdiği için affetmemeli insan gidenleri. Kalabalıklarda kaybolmak yerine gerçekten yanınızda olmak

isteyecek insanlarla huzur bulmalı.

Tek başına emek vermek çözüm değil, daha da büyütmek sorunları. Karşılıklı adımlar atıldığında

dengede kalıyor bazı şeyler. Egosu büyük olan insanların en büyük sorunudur kendi yaptığı hataları

görememek. Boy aynasında kendini masum görmek kolayken, öz eleştiri ciddi bir cesaret gerektiriyor.

Bazı yargılamaları kendisine yapmalı insan, bazı adımlar düşünerek atılmalı.

Bazı yalnızlıklar ders veriyor insana. Yanındakilerin değerini bilmek için bazı sınavları vermek lazım.

Hayat sürekli değişip yeni şekiller alırken ne biz ne de duygularımız aynı kalmıyor. Bir yerlerde

hepimiz için yeni planlar ve yeni insanlar bizi beklerken, biz gelecekte olacağımız kişiye dönüşüyoruz

adım adım.

Sezai Karakoç’un bir sözü var: “Çiçek solarken kendi sapına eğilir. Bilirsin, yalnızlık budur.”

Bazı acıları çekerken daha çok yalnız kalmak ister insan. Kendi kendine kalmanın, kabuğuna

gömülmenin daha iyi geleceğine inanır. Yalnız kalıp o acıyı çektiğinde büyür insan. Her acıda yarasına

kabuk bağlar ve duvarlar örer etrafına. Çünkü her yara özeldir ve bir kere çekince korumak ister

acılarını.

Dışarıdan soğuk göründüğüne bakmayın insanların. Acıyı her bilen duvar örer kendine. Çünkü kabuk

tutan yarayı kaşıyınca iz kalır kalpte. Soğuk değillerdir belki, iyileşmemiş yaraları vardır kabuk

bağlayan. Belki kahkaha atma sebepleri mutlulukları değildir. Her insan başka bir maske ile örter

yarasını.

Tanımak istediğiniz insanların kalplerine dokunun. Ufak da olsa her kalpte bir umut vardır. Kendi

umudunuzu başka bir kalpte bulun.

İyi sabahlar,

Mutlu günler,

Huzurlu akşamlar.

Hangi vaktinize geldiysem orada bir gülümseme bırakmak umuduyla bir yazarca geçti buralardan.

Kendinize iyi bakmayı unutmayın...