Kuş konmaz, kervan geçmez denilen veyahut zorlu yolculuk esnasında aniden karşınıza çıkıveren her hangi bir unsur, her türlü yorgunluğu alıp götürdüğü gibi yepyeni bilgilere yelken açtırmaktadır. Çukurova’nın sıcak günlerinde Toros dağlarına tırmanma esnasında internet ortamında dikkat çeken bir kanyon ziyareti esnasında girişteki büfenin önünde benden önce davranan sevdiklerimiz burada bir resim çektirmemizi istediler ki sonradan dikkatimizi çeken levhada şunlar yazılıydı: “Adnan Menderes Posta Yolu Mesire Alanı: Adana Orman Bölge Müdürlüğü Karaisalı Orman İşletme Müdürlüğü”

Levhanın asılmasından bu yana geçen sekiz yıla ilaveten geçmişe altmış yıl daha eklendiğinde dikkatler daha fazla çekilebilmektedir. Kısacası yetmiş yıla uzanan hikayenin gerçek memleket sevdasının küçük bir örneği ile karşılaşılmaktadır.

Her fırsatta dillendirildiği üzere günümüzde birbirinden farklı projeler çağdaş dünyayı şekillendirmektedir. Söz konusu projelerin bir kısmı bakanlıklar tarafından tasarlanmakta, yürütülmekte ve doğal olarak takibi gerçekleştirilmektedir. Bunlardan sadece bir tanesi “Çok Amaçlı Yatırım: Yerköprü - Belemedik Bağlantı Yolu” başlığıyla hayata geçirilmiştir. Orman ve Su İşleri Bakanlığı ile Orman Genel Müdürlüğü’nün sosyal projeleri ve ulaşım hedefleri doğrultusunda Orman Bölge Müdürlüğü tarafından yaptırılan Karaisalı’yı Pozantı’ya bağlayan yolu anın ya da geleceğin değil aynı nispette geçmişin hatırasını canlı tutma amaçlıdır. Bahsi geçen iki yerleşim yeri arasındaki posta yolu iletişim kanallarının son derece geliştiği günümüz itibariyle nostaljik anlam taşımaktadır. Postanın sadece iletişimle değil aynı zamanda ulaşım konusu olduğunu görenlerin sayısı da her geçen gün azalmaktadır.

Özel çabalarla gündeme taşınan 2012 yılından itibaren adım adım, metre metre inşa edilen yolun çalışmaları bugün ziyaretçilerin ilgi odağı konumundadır. Anadolu’yu birbirine bağlama, posta yoluyla erişim sağlama “Beyaz İhtilal” sonrasının bir rüyası olarak ortaya çıkmış ancak her türlü hamlenin hedef kitlesi müdahalelerin de mağduriyetine muhatap olmuştu. Gelişmeler sadece bir siyasi duruşa ya da onun yönetimine değil toplumun yarına yürüyüşüne karşı olduğundan olaylara geriden bakma daha pragmatik gözükmektedir.

14 Mayıs 1950 Seçimlerinin Türk Demokrasisine hediye ettiği başvekil Pozantı’ya ulaşabilmek için Kapıkaya Kanyonu’ndan yarmalar açarak ilerlemişti. Tıpkı demokrasimiz gibi onun bu posta yolu kesintiye uğramış, unutulmuş, bazı zamanlarda Anadolu insanı tarafından tercih edilen kendi haline terk bir patikaya dönmüştü. Patikalar hizbe görüntü arz etseler dahi külün altındaki koru temsil etme niteliği burada da kendini açık etmektedir.

Bahsi geçen patika projenin düşünüldüğü yaz mevsiminde yaşanan orman yangının da birden hatırlanmış ve gündeme gelmiştir. Pozantı Belemedik’te çıkan yangında müdahalenin ve soğutma çabalarındaki zorluk geçmiş rüyalara canlılık kazandırdı. Merhum Başvekil yeniden zihinlerde belirginleşti. Yolun elzemliği bir kere daha anlaşılmış oldu. Zira 1955 yılında başkentte karşılık bulan Başvekil Menderes dahil bir çok bürokratın rüyasının anlamsız olmadığı da anlaşıldı.

Ekoturizm açısından da önem arz eden Adnan Menderes Posta Yolu’nun basit levhadan ibaret olmadığının, sadece yöre insanını değil bütün toplumun içinde bulunduğu ortamı yansıttığının bilinmesi gerekir.