Hazırladınız mı kahveleri, ben geldim. Umarım aklınızda her salı uğradığınız bir durak olarak

kalabilmişimdir.

Bu hafta kafamın içinde dönen tilkiler zamandan vurdu beni. Bana sanki dün gibi gelen

vakitlerin üzerinden geçen zamanları duyduğumda bir kez daha anladım büyüdüğümü. Büyüdükçe

küçüklüğümü, mutlu anılarımı hatırlama özlemi artıyor içimde. Sanki hep o zamanlarda yaşamak ister gibi anılarda kaybolurken buluyorum kendimi. Çok fazla olmasa da çocukluk fotoğraflarım bir hazine değerini taşıyor kalbimde.

Yaşlanmak ile yaş almak arasında fark var aslında. Terim olarak yaş almak, büyümek

olgunlaşmak anlamlarıyla kullanılırken yaşlanmak daha da sonrası gibi. Şimdi bize çok uzak gibi gelen

zamanlar aslında sandığımızdan daha da yakın gelecekte bekliyor bizi. Ve belki biz hala yarın yaparım

diye erteliyoruz hayallerimizi. Bugünün işi yarına kaldıkça yarınlar gelmiyor aslında. Ve benim en

büyük korkum bugün yapmak için can attığım şeyleri yarın keşke diyerek anlatacak olmam.

İlk başta kendime yazıyorum motivasyon cümlelerimi. Çünkü eğer ertelersem unutmaktan,

kaybolmaktan ve pişman olmaktan korkuyorum. Güne mutlu başlama sebebi olarak kurduğum

hayallerimi başka insanların hayallerinin peşinde koşarken kaybetmek istemesem de zaman, bazı

anlarda en büyük düşmanım.

Fincanın ve yazının sonuna gelirken yarına bırakmak istemediğiniz her şeyi yazmanızı

öneriyorum size. O kağıt başka zaman karşınıza çıktığında hayallerinizden hatırlayın kendinizi. Gerçek

olan şeyler görüp mutlu olur hatta belki yeni hayallerinizi eklersiniz listeye.

Veee,

Günaydın,

İyi öğlenler,

Huzurlu akşamlar…

Gününüzün hangi vaktine denk gelirsem o vakitte bir gülümseme bırakabilmek umuduyla bir

yazarca geçti buradan.