Geçtiğimiz hafta aldığı kritik A.Gücü galibiyeti ile şehirde oluşan kara bulutları bir nebze de olsa dağıtan Konyaspor’umuz, kendi sahasında birçok defo ile sahaya çıkan G.Saray karşısında “genel olarak çok varlık gösteremediği” mücadelenin sonunda aldığı ağır mağlubiyetle taraftarını üzdü. Bu sonuçtan sonra deplasmanda oynanacak Antalyaspor karşılaşması bozulan morallerin tamiri anlamında bir tık daha önemli hale geldi.

Bu zamana kadar yazdığım yazıların birçoğunda futbolda psikolojinin çok önemli olduğunu ve sahaya sağlam bir ruh haliyle çıkan takımların genel anlamda çok daha başarılı olduklarını belirttim. Gerçekten de psikoloji özellikle bizim ülkemizde gerçekleşen her tür organizasyonda %60-70 den fazla öneme sahip. Sistemli bir yapıda ilerlemek yerine duygularımızla yol almayı seven bir millet olduğumuz için de günümüz günümüze uymuyor. A.Gücü karşılaşmasında sahada daha diri bir Konyaspor varken, G.Saray karşılaşmasında son derece kırılgan ve etkisiz bir takım izledik. Hafta içinde çalkantılı bir dönem geçiren G.Saray’ın mevcut durumuna stoper tandeminde yaşadığı sorunlar da ilave edildiğinde açıkçası çok daha zorlanacağı bir karşılaşma bekliyordum. Bu beklentimde tabii ki Konyaspor’un moral seviyesinin yükselmesinin de etkisi vardı. Geçen haftaki yazımda özellikle Maraton tribünün maçın içinde olması gerektiğini ve her tartışmalı pozisyonda içlerindeki ateşi etraflarına hissettirmeleri gerektiğini belirtmiştim. Ama dün yine özellikle E ve F bloklar bırakın maçın içine girip takıma destek olmayı, maçı stadyumda izlemeye geldiklerinden bile şüphe duyuyorlardı sanki. Kombine satışlarında bazı ek kriterler getirmek sanıyorum artık şart oldu. Takım olarak oynanan vasat oyun diğer taraftarları da uyutunca hem futbol olarak hem de tribün olarak hayli üşüdüğümüz bir karşılaşma oldu. Fikstüre baktığımızda bundan sonraki 5 haftada (Antalya-Denizli-Göztepe-Kayseri ve Kasımpaşa) oynayacağımız karşılaşmalarda alınacak sonuçlar nasıl bir sezon yaşayacağımızın turnusol kağıdı olacak. Bu haftalarda alınacak puanlar ile yine amaçsız bir sezon geçirmek en büyük dileğimiz haline geldi ne yazık ki…

Bu cümleyi biraz daha açmamız gerekirse; Konyaspor’un kötü rüya görmeyeceğini düşünenlerdenim. Kendi sahamızda oynadığımız Malatya maçından önce kazandığı takdirde lig sıralamasında 2. sıraya çıkacak bir takımın taraftarıyken söylediğim şeylerin halen arkasındayım. Konyaspor’un bu durumu sadece yaşanan dönemin sorunu değil çünkü. Geçtiğimiz yıllarda yapılan maliyetli transferlerin puan karşılığının olmaması transfer döneminde elimizi fazlasıyla daralttı. Kadroya baktığımızda da Konyaspor’un ne 2. olabilecek bir kalitesi var ne de küme düşme stresini yaşayacak kadar kötü seviyede. Malatya maçı dahil olarak değerlendirdiğimizde oynadığımız 12 karşılaşmada toplanan 6 puan ve alınan 1 galibiyetin elbette ki bir çok nedeni var. Bu olumsuz gidişatı sadece tek bir sebebe bağlamak kolaya kaçmak olacaktır. Ancak bu süreçte ortak olan tek şey; var olan kalitenin de sahaya yansıtılamadığı gerçeğidir. Hem mali yapıda yaşanan daralma hem de oyuncu kalitesinin belli bir düzeyi aşamayacak olması bu sene özelinde hedefleri makul bir düzeyde tutmamız gerektiğini gösteriyordu. Ancak bir anlık yükselişin getirdiği rehavet ile camia olarak fazla beklentiye girilmesi yine yaşanan ani düşüşün yıkım etkilerini arttırdı.

Şu aşamadan sonra yapacak çok fazla bir şey yok. Transfer döneminin son 1 haftasına girdiğimiz şu günlerde limit kurallarının izin verdiği ölçülerde 1 takviye daha yapılması şart gözüküyor. Özellikle oyunun 3. bölgesine geçişlerde çok yavaş kalıyoruz ve bu da pozisyon bulmamızı engelliyor. Haliyle bu yapıda bulduğumuz pozisyonların gol olma ihtimali de düşük seviyelerde kaldı hep. Yönetim kurulu ve Aykut Kocaman’ın da bu durumun farkında olduğundan şüphem yok. Kritik 5 haftalık dönemeçte inşallah beklenen puanlar alınır ve bu sancılı pozisyondan bir an önce uzaklaşırız.