Çocukluğumuzdan bu yana değişmeyen iki şey; öğrenmek ve hayal kurmak sanırım. Yaşımız kaç olursa olsun hayat bize her zaman bir şeyler öğretmeye devam ediyor. Ve ne olursa olsun insan hep hayal edecek bir şeyler buluyor. Çünkü eğer gerçekleştirmek için çaba harcayacağımız hayallerimiz yoksa emek verdiğimiz şeyler daha da zor oluyor. Günlük akışına devam ederken kendimizi hayata bağlayacak başka bir şey bulabilmek tüm zorlukların daha katlanabilir olmasını sağlıyor.

Ve insan doyum noktasına gelip “artık hayattan alacağım ders, öğreneceğim bir şey kalmadı” dediğinde olduğu yerde saymaktan da öte geriye doğru adımlar atmaya başlamış oluyor. Her zaman öğrenecek bir şeyler, görülecek yerler, tanınacak insanlar bizi beklemeye devam ederken “yeter” demek gözlerini kapatmak gibi.

Uzaktan akrabamız olan bir teyze var, her yıl muhakkak ellerini öpmek için ziyaretine gideriz. Ben daha çocukken annemle bir sohbetlerine şahit olmuştum. “Benim çocuklarımdan, torunlarımdan öğrendiğim çok şey var” demişti. “Ben her geçen gün onlardan bir şeyler öğrenmeye devam edip hayata onların baktığı gözden bakıyorum. Dünya benim gençlik yıllarımdan bu yana çok değişti ve onlar da ben değil, böyle olunca benim doğrularımı onlara diretmek onları zorlamaktan başka bir şey olmuyor. Ama şimdi ben onların gözünden bakabildiğim için tecrübelerimi paylaştığımda daha çok yardımcı olmuş oluyorum.” O kadar haklıydı ki… Sadece öğüt vermek, uzun uzadıya konuşmalar yapmak yerine anlamaya çalışmak daha verimli oluyor. 12 yaşındaki kardeşim bile çoğu zaman söylediklerimi anlamakta, bana hak vermekte zorluk çekerken ben onun yaşına inip ne hissettiğini anlamak zorunda kalıyorum. Böyle olduğu zamanlarda ona benim doğrularımı dikte etmenin onu zorlamaktan başka bir şey olmadığını anlıyorum, yaşı kaç olursa olsun birey olduğunun farkında olmalarına izin vermek zorundayız.

Attığımız her adımda, ardımızda bıraktığımız izleri kendine örnek alacak birileri olduğunda unutmamamız lazım aslında. Yaptığımız hatalar sadece bizi değil, bizi kendisine idol alanları da etkilemeye devam edecek.

Son günlerde kendi kendime düşündüğüm konuları size dökmeye devam ediyorum, diğer haftaya kadar kendinize dikkat edin.

Günaydın,

İyi öğlenler,

Huzurlu akşamlar…

Gününüzün hangi vaktine denk geldiysem o vakitte bir gülümseme bırakabilmek umuduyla bir yazarca geçti buradan.