Binlerce yıldır en büyük insani dertlerimizin başında kendimizi anlamak geliyor! 

Neden dünyaya geldiğimizi, asıl yapmamanız gereken şeyin ne olduğunu, ömür bittikten sonra nereye gideceğimizi, buradan başka bir dünyanın var olup olmadığı gibi birçok müphemlik sorular aklımızın hep bir köşesinde...

İnsan olarak farklı olduğumuzun farkındayız yani!

İşte bu sebepten hayat, aslında tüm bu soruların yanıtını deneyimlerle  bulabileceğimiz kadar uzun değil maalesef birçoğumuz için.

Çatık kaşla, bir karış asık suratla, bağırıp çağırmalarla, arkadan çevrilen oyunlarla, bir başkasının başarısını hazmedememekle, kurnazlığı marifet saymakla, hep ben demekle, alay etmekle, her şeye itiraz edip kendini haklı bulmakla, baskıcı olmakla, kendini beğenmişlikle, nemelazımcılıkla, sürekli tüketici olmakla, saygıyı yitirmekle, ateşe körükle gitmekle, berbat bir iletişimle, kırmaya dökmeye, bölmeye,  sövmeye... değer bir dünya değil..

Ayrıca önemli bir gerçek; tüm bunları  yapmak oldukça yorucudur, bezginlik vericidir ve enerji tüketicidir.

Kim bilir karşılaştığımız her insan, aklımızdan  geçiremediğimiz, farkında  dahi olamadığımız ne zorluklarla boğuşuyordur...

Ve bu dünyada herkesin tamamlaması gereken bir görevi olduğunu da unutmamak gerekir. Bunu unuttuğumuz da yargıya düştüğümüz de o  oyunun içinde kendimizi bulabileceğimizi de bilmekte fayda var.

Ez cümle insan hayatı alaya, alınmayacak, yargılarda bulunmayacak kadar hüzünlü ve ciddidir. Ve insan olabilmek kendi elimizdedir... Mutlu günler dilerim.