Her meslek değerlidir sıradan denilen bir meslek bile hayati önem taşır. Onun için hiçbir meslek beceriksiz yetersiz kişilere bırakılmamalıdır. Yarım hekim candan eder, yarım hoca dinden eder Atasözü boşuna kabul görmüş olamaz.

Günümüzde yeni meslekler ortaya çıkıyor bu mesleklerle uğraşanlar boz yap usulüyle çalışıyor.

Yapayım derken bozuyor. Neden böyle oluyor? Birçok gencimizde üniversite hayaliyle meydanı boş bırakıyor.

Teknik eğitim, meslek eğitim, çıraklık, kalfalık ihmal ediliyor da ondan tabi.

Eğitimin son 45 yılını yaşayan bir eğitimci olarak bu dönemin milli eğitim bakanlarına tanıklık ettim.

Maalesef her bakanın farklı farklı öncelikleri vardı. Biri yaptı biri bozdu.

Doğruları yapmaya çalışanların makam ömrü kısa. Doğruları bozanların makam ömrü uzun oldu.

Milli Eğitim Bakanlarının büyük bir bölümü eğitimin dışından kişilerdi.

Turgut ÖZAL dönemi hukukçu bakanı Metin Emiroğlu ve mühendis bakanı Vehbi Dinçerler belki eğitimin uzağındaydı ama "mesleki eğitimsiz olmaz" projesiyle işe başlamışlar mesleki Eğitim Yasası’na kafa yormuşlardı.

Bu bakanlar hiç ciddiye alınmamış söyledikleri desteksiz kalmıştı.

Bugün o yıllarda sayın bakanların dediklerini yapıversek ülkemizde birçok konuyu halletmiş oluruz.

Onu bile yapamıyoruz.

Metin Emiroğlu 1986 yılının Ocak ayında bakın neler demiş;

“Temel eğitimden sonra çocuklarımızı mesleki eğitime yönlendiremezsek üniversitelerin önünde yığılma olur. Hatta üniversiteyi bitirenler de iş imkanına kavuşamaz.”

Bugünü o yıllarda anlatan bir bakan.

Peki biz ne yaptık?

Tam tersini yaptık.

Sayın bakan o yıllarda, geçen hafta bizim yazdığımız yapılsın dediğimiz konuya da değinmiş. "Çocuklarımızı erken yaşta bir meslek edinmesi için eğitime erken yaşta yönlendirilmesi gerekir" demiş

Peki bunu yaptık mı? Maalesef bunu da yapmadık.

1984 yılında Özal döneminin başka bir bakanı mühendis bakan sayın Vehbi Dinçerler, "Eğitimde üretimi esas almak lazım, üretim yüksek katma değer meydana getirir, dışa bağımlılığı azaltır, ithalat/ihracat dengesini organize eder" demiş.

Peki o yıllarda ve sonra Türkiye bunu yapabildi mi?

Maalesef buda yapılamadı.

Bunlar yapılsaydı ne mi olurdu?

Türkiye böyle bir sistemi uygulasın dünyanın süper gücü olurdu.

Son kırk yıldır bu yönde çok sözler söylendi, çok adımlar atılmaya çalışıldı hâlâ arayış içerisindeyiz ancak beceremiyoruz.

Neden acaba? Çok mu beceriksiziz? Yasalarda mı yetersiz? Uygulamada mı, yetersiz kalıyoruz? Meslek eğitiminin önemini yeterince kavrayamadık mı?

Yoksaa çok daha farklı nedenler mi var?

Bunların yapılmamasını anlayan bilen bu uğurda gerekirse siyasi istikbalini bile sonlandıracak liderlere ihtiyacımız olduğunu haykırmak istiyorum.

Mesleki eğitime ağırlık verilmeli, ara eleman yetiştirilmeli bunlar tamam ancak mesleki eğitim eskisi gibi değil sil baştan yeniden ele alınmalı.

Öğretmen yetiştiren okullar ve meslek yüksekokulları, üniversitelerden kesinlikle ayrılmalıdır.

Özellikle bazı velilerimiz birçok mesleğe dudak bükebilir onlarda ikna edilmelidir çünkü Her meslek kutsaldır ve her mesleğin kendine göre önemi vardır.

Mesleğe değer katan o mesleği yapanlardır bununda bilinmesini isterim.

Şimdi tekrar soruyorum; Meslek Eğitimi neden uygulanmamış.