Son günlerde hükümet aslında devlet ve millet yeni bir kaset operasyonuyla saldırı altında. Elbette diğerleri gibi bu saldırının da tek amacı da iktidarı ele geçirebilmek. İktidarı ele geçirmek de bağımsız hareket etmesinden rahatsız oldukları Türkiye’yi yolundan çevirmek için şimdilik tek çareleri.

Sağır sultan bile biliyor ki Türkiye ağır bir ABD saldırısı altındadır. ABD Türkiye’de kaybettiği etkisini geri almak istiyor. O yüzden de darbe bile deneyip başaramadıklarını tüm siyasi sistemi dizayn ederek başarmaya çalışıyorlar.

Bunca zamandır ülkede herkesin birbirinin karşıtı sağdan sola en radikal marjinal gruplar dahil her kesimi bir arada tutan da onlar. Zaten o farklı zannettiğimiz kesimler ve gruplar Amerikan tarlasının ürünleri. Sadece bize öyle gösteriliyordu.

Bu ülkenin ideolojik olarak anti emperyalist olması beklenen solcusu bile küçük bir marjinal grup hariç, ‘’Amerikan solcusu’’. Bırakın anti emperyalist olmayı, ABD çıkarları için canları pahasına mücadele ediyorlar.  Bugün kendileri açısından hayati olan hedefe ulaşabilmek için onca emeklerini heba edip bunca yıllık organizasyonlarının deşifre olmasını göze almaları, 2023 seçiminin Türkiye için bir hayat memat meselesi olacağını işaret ediyor.

Şimdilerde ABD Başkanı olan Biden’ın Türkiye’de muhalefeti destekleme planı devrede. Amaçları için kullandıkları Millet İttifakı’nın kara kaşı kara gözüne hasret değiller. Onlar üzerinden amaçlarına ulaştıklarında onlardan da kurtulacaklardır.

Mesele onlar açısından Recep Tayyip Erdoğan’ı devirmekle bitmiyor. Film asıl ondan sonra başlıyor. Zira son dönemde Millet İttifakı’nı bir arada tutan tek motivasyon aracı Cumhurbaşkanı Erdoğan. Tüm plan ve projelerini Erdoğan karşıtlığı besliyor.

Denklemden Erdoğan çıktığında başka bir stratejileri de olmadığı için ortalık Çarşamba Pazarı’na dönüyor. Yani kimin ne yaptığı belli değil. Tıpkı şu anda Ak Parti’nin elinden aldıkları İstanbul ve Ankara Büyükşehir Belediyelerinde olduğu gibi bir paylaşım kavgası yaşandığı gibi. Denge her gün yeniden kuruluyor. Koltuklar yağlı, oturan fazla kalamıyor.

Son günlerde Millet İttifakı açısından iki tartışma konusu var. Aslında biri tartışma konusu diğeri toplumu o fikre alıştırma hamlesi.

İlki Millet İttifakı’nın Cumhurbaşkanı adayı kim olacak?

Hevesliler giderek çoğalıyor.

Meral Akşener kronik aday. Parti kurması bile bu istekten. Öyle bir ihtirasla istiyor ki adaylığı, son seçimde proje aday Abdullah Gül’ün adaylığına engel olan kişi olarak zikredildi.

Ali Babacan, arka planda çalışıp Erdoğan’ın karşısına muhalefetin ortak adayı olarak çıkmayı isteyen Abdullah Gül’ü ekarte edip açıkça söylemese de Cumhurbaşkanı adayı olmak istediğini işaret etti.

Geçtiğimiz seçimde henüz Ak Parti içerisinde iken ve Recep Tayyip Erdoğan’ın adaylığı için imza vermesine rağmen Abdullah Gül’ün adaylığını desteklediğini ve bunun için çalıştığını açıklaması aynı zamanda  Gül’e, “geçtiğimiz seçimde senin için yapmam gerekeni yaptım, şimdi sıra sende’’ demek anlamına geliyor.

Bu da demek oluyor ki ikinci muhtemel aday, Ali Babacan.

Üçüncü aday, uzun zamandır fırsat kollayıp içindeki isteği belli etmeden bana ihtiyaç duyulursa ülke için elimi taşın altına koymaya hazırım diyen Abdullah Gül. Orta aday olma isteği bastırılacak gibi değil. Özellikle eşi Hayrunnisa Gül’ün Boğaziçi eylemleri sırasında başlayan Canan Kaftancıoğlu dostluğu da buna yatırım.

Dördüncü aday ise son günlerde yavaş yavaş ismi fısıldanmaya başlayan kişi. Kemal Kılıçdaroğlu. Aslında doğru olan o. Ülkenin ana muhalefet partisi liderinin aday olmaması tartışılabilir olması değil. Ülkeyi yönetmek için irade beyan etmemek anormal olan.

Adı zikredilir zikredilmez Tuncay Özkan hemen atladı. ‘’Aday olursa yüzde yüz kazanır dedi’’ Kılıçdaroğlu için. Özkan’ın başka hesapları olduğu aşikar. CHP yönetimi için yeni dönemin hesabı bu. Kılıçdaroğlu sonrasına hazırlık yaptığı aşikar. CHP medyasını kontrol eden en güçlü figür olduğu için destek bulma konusunda da sıkıntı yaşamayacağını düşünüyor olabilir.

CHP içinden Kılıçdaroğlu’nun muhtemel adaylığı halinde Erdoğan karşısında şansının olamayacağını düşünen sayısı da az değil. Fakat belli ki Kılıçdaroğlu ülkeyi yönetmeyi istemek için son şansı olduğunu düşünüyor. O sebeple de aday olmaya hiç olmadığı kadar sıcak. Onu aday olmaya ikna edenlerin en önemli argümanı Millet İttifakı’nın mimarının kendisi olduğunu ifade etmeleri. Millet İttifakı’ndan adaylığına itiraz gelmeyeceğini düşünüyorlar.

Bir de denklemi bozabilecek üçüncü bir yol var. O da Muharrem İnce. Muharrem İnce CHP’nin kendisini aday göstermeyeceğini bildiği için Memleket Partisi’ni kurdu. O da doğal aday. Adaylığını da açıkça ifade ediyor zaten.

Mevcut duruma ve geçtiğimiz seçimlerden elde ettikleri tecrübelere bakılınca muhalefetin ilk turda çok adaylı, seçim ikinci tura kalırsa adaylarından en çok oy alıp ikinci tura kalanı destekleme stratejisi uygulaması muhtemel. Değilse aday olma ihtirası Millet İttifakı’nın dağılmasına bile sebep olabilir.

Konuşulan konulardan ikincisi de HDP’ye bakanlık verilmesi. Muhalefet stratejisi için en önemli konulardan biri de HDP desteği. Başarılı olmak için olmazsa olmaz olarak gördükleri bu destek şartlara bağlı. İşte bu şartlardan biri de bakanlık talebi. HDP’ye bakanlık verilmesi konusu İçişleri Bakanı Soylu tarafından bilgi olarak ifade edildi. Soylu fikrin Kandil’de pişirildiğini söyledi.

HDP desteği olmadan Millet İttifakı’nın Cumhurbaşkanlığı seçimini kazanamayacağı aşikar. Onlar da bu desteği bakanlık ve Cumhurbaşkanlığı Yardımcılığı makamına tahvil etmeye çalışıyorlar.

Birileri de bu fikre yatırım yaptıkları için, bunun normal olduğunu ifade etmeye başladı ekranlarda. Halkımız bu fikre alıştırmaya çalışılıyor. Bunun ne demek olduğunu, ülke ve milletimiz için ne büyük tehlikeler barındırdığını anlatmaya gerek yok sanırım.

Tehlike bu kadar yakın. Erdoğan’ı devirmek için yapılanlara bakılınca, bunun olmayacağını düşünmek de en hafif deyimiyle gaflet olur.

Pazarlık devam ediyor.

Her zaman olduğu gibi bu pazarlığı da ancak milletimizin feraseti bozar.