Çoğumuz oturup izlediğimiz  bir filmin konusunda  bir gün  kendimizi de bulabileceğimizi aklımıza dahi getirmeyiz.

Çünkü o bir filmdir ve biz vaktimizi ona ayırıp, o oyuncuların rollerine, filmin akışına kendimizi konsantre ederek izler ve sonucun ne olacağını  an be an ya keyfilenerek ya da gerilerek  soluksuz  vaziyette izleriz.

Dönüp kendi hayatımıza  baktığımız zaman da  tıpkı o izlediğimiz filmlerdeki gibi aslında hepimiz hayatımızın başrol kahramanlarıyız.  Yaşadığımız olaylar, tanıştığımız insanlar, onlara verdiğimiz tepkiler, hayattan neleri istediğimiz, karşımızdaki insanları anlama çabaları, her birisi aslında  hayatımızın filminde kendi tercihlerimizle belirlediğimiz  rollerde, deneyimlerde saklı...

Bir şeye tanık olmak, o şeyin daha iyi anlaşılır, doğru ya da yanlış olduğunu objektif bir şekilde ortaya koyar.

Çoğumuz daha önceki yaşamımızda hayatın akışında  kendi istek ve hevalarımıza o denli kendimizi kaptırmıştık ki, kim olduğumuzu, neden var olduğumuzu, kısacası yaşam amacınızı unutmuştuk. Böylesi bir durumda da insanın kendisine tanıklık etmesi ne kadar gerçekçi olabilir… İnsanlık olarak şu günlerde hayat filmimizin  teması da  malum koronalı süreç... Ve bizler  hayatımızda gerçekleşen her olaya, iletişim kurduğumuz, her insana yüklediğimiz anlamlar şu,  yavaşlatılmış hayatımızda kendimize tanıklık etmek için sanki bir fırsat olarak sunulmuş. Düşünmek, anlamak, demlenmek, kendimize tanıklık etmek için...

Sizce de öyle değil mi?

Kendine tanık olman dileğiyle...