Arama motoruna “uyuşturucu” yazıldığında 21.200.000; “bağımlılık” yazıldığında 5.860.000, “madde bağımlılığı” yazıldığında 3.520.000; “narkotik” yazıldığında 8.200.000; “uyuşturucu ile mücadele” yazıldığında 5.780.000 gibi ürkütücü rakamlarla karşılaşılıyor. Gerçeğin çok daha kötü olduğuna dair bir kanaat bulunuyor. 

Şunlardan üçünün bile bir yıllık süre içerisinde görülen kişi bağımlıdır.
- Kullanılan miktarın olumsuzluğunun fark edilmesine rağmen giderek artırılması. 
- Bırakma için karar ve gayretlerin boşa çıkması. 
- Maddeyi elde etmek, kullanmak veya bırakmak için çok fazla zaman harcanması. 
- Sosyal, mesleki ve kişisel etkinliklerin azaltılması veya tamamen terk edilmesi.

  Günümüzde bölge, ülke, kıta hatta toplum ayırımı yapılmaksızın global anlamda bireysel ve toplumsal meselelerin başında uyuşturucu bağımlılığı gelmektedir. Akademik cihetten “üretmeyen, durmadan tüketen, sosyal hastalıkları eksilmeyecek bir toplumla karşı karşıya kalınma” tehlikesine dikkat çekilmektedir. Durum böyle olunca da devletlerin tamamı konuyla mücadeleye ciddi bir vakit, nakit, personel ayırmak zorunda kalmaktadır. Biz burada medya ürünü olarak değerlendirmelerde bulunacağız:
- Haber
- Makale
- Radyo programı
- Televizyon programı
- Belgesel
- Kısa metrajlı film
- Uzun metrajlı film
- Bilgisayar oyunları
- Dijital belgeler, görüntüler
- İnteraktif platformlar
- İnteraktif yayınlar

  Çok daha fazla artırabileceğimiz “medya ürünü” üzerinden ilerlerken örneklendirmelerde ne yazık ki zorlanılmamaktadır. Yine de birbirinden iki farklı medya ürünü üzerinden değerlendirme çalışmasına girişilecek olursa; Mahalli bir haber şöyledir: “Bir eğitim kurumunun bahçesine giren genç bir şahıs, çocukların gözü önünde olduğu yere yığılıp kaldı. Kötü manzarayı bizzat şahit olan çocuklar, hiçbir şeyden habersiz yaşadıkları durumu anlattılar. Gördükleri manzara karşısında ne yapacağını şaşıran çocuklar, şahsın debelendiğini görünce korkup durumu 112 Acil Servisi arayarak ihbar etti. Kısa sürede bölgeye gelen acil sağlık ekipleri, şahsın almış olduğu uyuşturucu maddenin etkisi ile baygınlık geçirdiğini belirledi. Hastaneye gitmeyi kabul etmeyen şahıs, bir süre sonra kendisine gelip ayılınca bölgeden elindeki poşet ve sırt çantası ile birlikte ayrıldı.”
  Genellemeden kaçınılarak en olumsuz durum hiç karşılaşmaması arzu edilen çocuklarla hem de okul bahçesinde adeta burun buruna gelinebilen durumu, haber türü bir medya ürünü hedef kitleye ulaştırmaktadır. Başlıkta ifade etmeye çalıştığımız tatsız iletişim tam olarak budur. 
  Aynı şekilde Esenler Otogarı: Alt Kat (Yönetmen: Ümit Oktay Aymelek, 2019) belgeselinin aktardığı hususların başında “madde bağımlılığı” gelmekte, bilinçsiz ya da çaresiz bir şekilde yolu metropole düşenlerin fark edilmesi anında harcanması, torbacılık için uyuşturucu maddeye bağımlı hale getirilmesi de tatsız iletişim örneğidir.