Sıkı bir Abdürrahim Karakoç hayranı olarak bu hafta, o kelimelere dans ettiren, cümlelere tiyatro izliyormuş ahengi katan, kurduğu dizelerle zihninizde tablo çizen  büyük üstadı anmamak benim için bir nankörlük olurdu. Kalemi ile yol yürüyen, saygı duyulması gereken şahsiyetlerden biridir Abdürrahim Karakoç.

Şiire, türküye gönül vermiş hemen herkesin üstadın “Mihriban” şiirine karşı bir hassasiyeti vardır ve ayrı bir köşeye koyar onu.

Hatta, halen acemi bir şekilde süregelen köşe yazarlığı deneyimlerimin başlarında Mihriban şiiri ile günümüzü kıyaslama çabasına girerek birkaç kelam da ben etmeye çalışmıştım Mihriban'a dair.

07 Haziran 2012'de Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde aramızdan ayrılmıştı üstad. Daha dün gibi hasta yatağında verdiği röportaj, ancak bir o kadar da çok uzun yıllar geçmişçesine özlem doluyuz üstada.

Malum olduğu üzere, ne üstadın anlattığı sevdalar kaldı günümüzde, ne de sevdayı dizelere aktarabilen, şiir lezzetini hafızalara sofra edebilen kuvvetli kalemler.

Üstadı, bu derece hayranlık uyandıran, belki de çoğumuzun, teoride hayat felsefesi olmasına rağmen, uygulamada yetersiz kaldığımız, belki bir kitap dolusu cümlelerle ifade edemeyeceğimiz, hayata bakışını anlatan bir şiiri ile yad edelim isterim.

SİZE BIRAKTIM

Bana Mevlana'yı, Yunus'u verin

Mecnun'u, Leyla'yı size bıraktım

Kırk yıldır susuzum, bir tas su verin

Irmağı, deryayı size bıraktım

Talipli değilim şöhrete, şana,

Makamı, rütbeyi yük etmem cana

Dostluk, sevgi, şefkat yetişir bana,

Dövüşü, kavgayı size bıraktım.

Zaman yoktur ekip, biçip, sürmeme

Ham topraktan haram mahsul dermeme

Bir tek gönül kâfi gelir girmeme

Konağı, sarayı size bıraktım.

Çokta değil, hakta buldum huzuru,

İstediğim alınteri, göznuru

Benliği, kibiri, iğrenç gururu

Faizi, bankayı size bıraktım.

Hiç biriniz telaş etmesin boşa

Doyacak gözünüz toprağa, taşa..

Beni inancımla koyun başbaşa..

Topyekün dünyayı size bıraktım.

Mekanı cennet olsun inşallah. Kalın sağlıcakla...