Canım ülkem, yıllardır görmediği kar güzelliğini yaşıyor. Kar esareti demiyorum çünkü bu esaret değil tam da olması gereken. Her kar tanesi bir damla su olarak bize geri gelecek. Yer altı suları biraz da olsa canlanacak.  Ama güzel doğamız sadece sokakta kalmayı seçiyor ve güzelliğini hayatımıza sirayet ettiremiyor. Neden? Çünkü canımız fena sıkkın. Son zamanlardaki ekonomideki sıkıntılar, doğal gaz ile yaşadığımız sorunlar ve bağlantılı olarak ısınma bedellerinin çok yükselmiş olması belimizi büküyor. Bu ay tek göz evime ödemem gereken doğal gaz faturası 444 TL, elektrik 120 TL ve sıcak su 65 TL gelince açıkçası ne için yaşıyorum sorusunu sordum kendime. Aidatımın da bir sene içerisinde 3. kez zamlanmış olmasını buraya eklemezsem olmaz. Kira, market, telefon, internet, temel ihtiyaçlar ve minicik sosyal yaşam sonrasında elimde avucumda ne varsa dağıtmış olmanın verdiği o eşsiz huzur kalıyor! Ülke olarak birçok kriz atlattık ancak sanki bu durum bir başka. Öyle değil mi ama? Kenara bir şey koymak diye bir alışkanlık kalmadı, 'an'ı kurtarırsak "oh ne ala" diyoruz. Ne acı! Biriktiren varsa da eminim şu anda onları yok pahasına yama olarak kullanıyor.

Market fiyatlarına hala bir çare bulunmadı, hatta bu sessizlik onların ekmeğine de yağ sürmeye devam ediyor. Geçtiğimiz gün evimin temel ihtiyaçları olan deterjan, havlu kağıt gibi ürün listesini yaptım. Bitince de hepsi birden biter ya o durumdayım. Market karşılaşmalarıyla en makul fiyat ve olabildiğince en küçük boydaki ihtiyaç listem 270 TL tuttu. İçinde gıdaya dair tek bir şey yoktu. Liste hala duruyor bir cesaret bulduğumda, mecburen alacağım ve benim bu mecburiyetimi birilerinin ekmeğine yağ sürecek.

***

Ben, şu anda ülkemin yaşadığı gibi, yoğun karlı bir gecede doğmuşum. Üzerinden 40 sene geçti. Yani yaşım artık 40. Bazen kendim bile inanamıyorum. Fiziksel olarak göstermediğim için de yaşımı söylediğimde şok üstüne şoklar yaşayanlar var. Bir arkadaşım sen de yazılım hatası var demişti de ne gülmüştüm. Ama bu fiziksel gençlik gerçeği değiştirmiyor farkındayım. Zaten bu gerçekçiliği yakalamış olmak bana iyi gelen nokta. Bunu yakalamak tam bir olgunluk. Hasır altı edilmeden yaşanan gerçeklik kadar şahanesi var mı acaba? İyi ya da kötü doğru ya da yanlış her ne ise ayyuka ve tüm duygularıyla yaşayıp öğreniyorsun. Bununla yüzleşmem biraz geç oldu ama şimdi benim için bir oyun gibi. Zor seviyeleri geçince inanılmaz ferahlayacağımı biliyorum ve buna tutunmak beni çok daha fazla güçlü tutuyor. Ve biraz daha hırsla tutunuyorum hedeflerime...

Yeni yaşıma yeni döngüme aşık olduğum mesleğimin başında girmek de başka bir şükür sebebi benim için. Yaklaşık 20 yıldır yaptığım işlerimde artık bir noktada olduğumun farkındayım ve bu hazla her geçen gün kendime yeni bir şey daha ekliyorum. Hayattan gelen bir kuple, beni her defasında bambaşka ritimle söylenen dillere pelesenk bir şarkıya dönüştürüyor. Korkusuz attığım adımların meyvesini yiyorum. Yaşlanmıyorum yani, tat alıyorum.

Ülkemde ve çevremde yaşanan olumsuzluklara karşı aldığım bireysel sorumluluklara yine kendi edindiğim öz bilincimle bakınca, sadece çözümcü noktalara odaklanıyorum haliyle de hızla kaçan zamanda da oyalanmamış oluyorum. Bazen bir fedakarlık, bazen bir kazanım, bazen de ikisinin birleşiminden oluşan bir harman bakış açımı değiştiriyor.

Evet biliyorum hayat anlattığım gibi yaşanmıyor. Hendek atlar gibi zıplayıp duruyoruz. Ama anlattıklarımın özüne yeniden bir göz atın. Artık yeni yaşımda ne istediğinden emin olduğumdan eminim. Aldığım güzel sonuçlar da bunun bir kanıtı. Belki de hayatın zorlaması bir haz olabilir. Bu hedonist görünen yaklaşımım aman deyim mazoşizm ya da narsizm ile karıştırılmasın. Ben "ben" oldum artık; gerçeklerimle, yaşantılarımla bir zamanlar beni öldürür sandığım acı tecrübelerimle ve kesinlikle öğrendiklerimle...

Şimdi elime aldığım bu kazanımım önümdeki yıllara bir fener olacak ve bir harman olacak hayatım... Yapacaklarımla gurur duyacağım bir hayata hep hazırım ve ne hissedersem onu yaşıyorum. Hoş geldin yeni yaşım, seninle yeni yollarda yapacak çok işimiz var...